De reünie, Simone van der Vlugt

De reünie- Simone van der Vlugt

Auteur: Simone van der Vlugt

Haar thrillerdebuut De reünie verscheen in 2004 bij uitgeverij Anthos. Daarna volgden Schaduwzuster, Het laatste offer, Blauw water, Herfstlied, Op klaarlichte dag en In mijn dromen. Voor de Maand van het Spannende Boek 2012 schreef ze het geschenkboekje De ooggetuige.

Simone van der Vlugt (Hoorn, 1966) is een van Nederlands grootste thrillerschrijfsters. Van haar thrillers werden in totaal twee miljoen exemplaren verkocht. Haar boeken verschijnen over de hele wereld, van Duitsland tot China en van Groot-Brittannië tot Australië.

Simone van der Vlugt studeerde Nederlands en Frans aan de lerarenopleiding in Amsterdam. Tegenwoordig woont ze met haar man en kinderen in Alkmaar.

In 2012 is Simone van der Vlugt een nieuwe weg ingeslagen met de thrillerreeks waarin rechercheur Lois Elzinga de hoofdrol speelt. Hiervan zijn inmiddels de eerste twee delen, Aan niemand vertellen en Morgen ben ik weer thuis, verschenen.

Sinds 2009 schrijft Simone van der Vlugt historische romans voor volwassenen. Eerst verscheen Jacoba, dochter van Holland en begin 2012 kwam Rode sneeuw in december uit. Eerder schreef Van der Vlugt historische jeugdboeken die bij uitgeverij Lemniscaat verschenen.

Daarnaast maakt Simone van der Vlugt reissfeerboeken samen met haar man Wim van der Vlugt. Samen reisden zij door Portugal wat resulteerde in Fado e Festa. Simone schreef de teksten en Wim maakte de prachtige foto’s. Voorjaar 2014 verschijnt Friet en Folklore. Reizen door feestelijk Vlaanderen.

Recensies:

Trouw: Het verhaal is met vaart geschreven en blinkt vooral uit in de typering van alledaagse situaties, zoals de gesprekken van Sabine met haar vriendin, waarin Renée op de hak wordt genomen, en ook door de beschrijvingen van het moderne leven: beetje uitgaan in hippe tenten, snufje seks, veel sms en mail. Een hapt-lekker-wegformule à la 'Goede Tijden Slechte Tijden'.

Zwak is de plot van het verhaal, en dat is bij een thriller onvergeeflijk. Zo worstelt Sabine met haar traumatische herinneringen, die aan de hand van prikkels, nogal kunstmatig in het verhaal verwerkt, bovenkomen: Isabel is vermoord en Sabine is daar getuige van geweest. Maar ja, het geheugen is selectief en onbetrouwbaar en dus graaft Sabine verder, op zoek naar de moordenaar en beschuldigt uiteindelijk als een dolleman mensen die ze uit die tijd kent. Daardoor wordt het verhaal steeds onwaarschijnlijker, vooral omdat de lezer met de losse eindjes blijft zitten. Hoe zit het bijvoorbeeld met de grafvormige bulten in de tuin van de conciërge? Van der Vlugt komt er niet meer op terug.

M.P.O books: Simone van der Vlugt schrijft met een groot inlevingsvermogen. Ze verstaat de kunst allerlei situaties zo treffend te beschrijven dat ze beelden in je hoofd oproept. De situaties zijn herkenbaar, zoals de pesterijtjes op de middelbare school en de stalkende ex. Het verhaal begint weliswaar traag, maar gaandeweg loopt de spanning flink op. Hoewel het boek beslist een psychologische thriller is, heeft het soms iets weg van een whodunit. Voor Sabine staat vast dat Isabel werd vermoord. In de loop van het boek lijkt de dader makkelijk aan te wijzen te zijn. Maar Van der Vlugt weet de informatie zo te doseren dat ze je telkens op het verkeerde been zet. Er zijn verschillende verdachten en allemaal lijken ze het gedaan te kunnen hebben.

De reünie roept wel vragen op. Hoe kan het dat Isabel op het schoolplein aan haar vriendinnen vertelde met wie ze had afgesproken (zie pagina 127), terwijl de politie dat nooit te horen heeft gekregen? Ook Robin, de broer van Sabine, weet negen jaar later nog te zeggen met wie de vermiste had afgesproken (zie pagina 312). Met die informatie was de zaak toen al opgelost. En waarom werd het lichaam nooit gevonden? Er werd met man en macht naar gezocht. Er moeten talrijke sporen zijn geweest; ook wat dat betreft had de zaak toen opgelost moeten zijn. Van der Vlugt kleedt dit niet geloofwaardig in.

Maar deze bezwaren nemen niet weg dat De reünie lekker weg leest. Van der Vlugt schreef voorheen alleen jeugdboeken. Daarvan is in dit boek niets te merken. Moeiteloos sluit ze aan bij de leefwereld van jongvolwassenen. Een prima thrillerdebuut. 

Samenvatting:

Het boek gaat over Sabine Kroese die na een burn-out weer aan het werk gaat bij de bank. Op haar kantoor is veel veranderd. Zo is Renee, een vrouw die zij zelf nog heeft aangenomen de baas van de afdeling geworden. Sabine kan het niet zo goed met haar vinden. Ook blijkt dat haar fijnste collega, Jeanine weg is. Later die dag gaat Sabine naar Jeanine toe en ze praten gezellig bij, omdat tijdens de burn-out hebben ze helemaal geen contact gehouden, hun oude vriendschap is weer helemaal terug.

In de krant leest Sabine dat er een reünie wordt georganiseerd door haar oude middelbare school. Als ze over haar middelbare school tijd gaat denken krijgt ze weer allemaal negatieve herinneringen. Ze werd vroeger vaak op school gepest, vooral door Isabel die nota bene daarvoor haar beste vriendin was geweest. Maar op een dag was Isabel verdwenen van school en niemand wist waar ze was. Als Sabine in haar geheugen aan het graven is komt ze tot de conclusie dat ze nog maar heel weinig weet van de verdwijning van Isabel.

Op haar werk ontmoet ze Olaf, een oud-schoolgenoot en een oude vriend van haar broer. Het klikt wel tussen hen twee en ze krijgen een relatie. Ze zien elkaar vaak, ook buiten het werk om. Op een avond wordt Olaf agressief en wil hij met Sabine vrijen, terwijl Sabine dit niet wilt. Ze gaat verder informeren en Olaf schijnt een agressieve jongen te zijn. Sabine wil niks meer met hem te maken hebben, maar hij stalkt haar.

Sabine gaat vaak terug naar Den Helder, om te onderzoek en dingen te vinden over de verdwijning van Isabel. Na alles wat ze gehoord en gezien heeft en door wat de laatste tijd gebeurd is verdenkt zei Olaf van de verdwijning. Op de dag van de Verdwijning had Olaf een afspraak met haar, dat stond namelijk in het dagboek van Isabel dat Sabine had ingezien.
Ook gaat ze langs bij de vroegere conciërge en ontdekt dat de namen van zijn katten de namen hebben van meisjes die in de buurt van Den Helder om het leven zijn gebracht. Nu heeft ze al twee verdachten die het mogelijk gedaan kunnen hebben.
Ook gaat Sabine opzoek naar haar eigen dagboek, maar gek genoeg staat hier niks over de verdwijning van Isabel.
Als Sabine weer eens een hele dag naar Den Helder gaat komt ze Bart tegen. Bart is een oud klasgenootje van haar en ze hadden op de middelbare school een relatie. Toen ze elkaar weer tegenkwamen was het weer net als vroeger en ze krijgen een relatie. Snel daarna wordt de relatie verstoord als Bart door een onbekend persoon wordt aangereden, waarschijnlijk Olaf die jaloers is.
Olaf wordt kwaad op Sabine en breekt bij haar in en probeert haar te wurgen, hij zegt tegen haar dat het een pijnlijke en lange dood is. Op dat moment realiseert Sabine zich weer wie Isabel had vermoord. Het was zijzelf.

Bronnen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/De_re%C3%BCnie_%28boek%29
http://nl.wikipedia.org/wiki/Simone_van_der_Vlugt
http://www.ezzulia.nl/interviews/simonevandervlugt.html

Extra opdrachten:

1. Het kunnen inleven of verplaatsen in een ander

Opdracht 2	Stelling	Klopt het?	Want in de tekst staat…
1	Door het lezen van verhalen kunnen mensen zich beter inleven in anderen	Nee	Dat kan alleen door het lezen van romans en poëzie
2	Door het lezen van gedichten kunnen mensen zich beter inleven in anderen	ja	Citaat regel 1: “Door het lezen van romans en poëzie kunnen mensen zich beter inleven in anderen.”
3	Dat mensen zich beter in anderen kunnen inleven, kun je zien aan hun gezicht	Nee	Dat kan je alleen via hun gezichtsuitdrukking
4	De proefpersonen kregen willekeurige teksten te lezen	Nee	De helft kreeg Tsjechov, de andere verhalen van minder literaire statuur
5	In literaire fictie komen mensen met een meer ingewikkeld karakter voor	Ja	Literaire fictie beschrijft meer gelaagde karakters
6	In literaire fictie gedragen de personen zich onvoorspelbaar	Nee	De hoofdpersonen bij populaire fictie gedragen zich een stuk voorspelbaarder
7	Het was al bekend dat lezers van literatuur een groter empathisch vermogen hadden	Nee	Het is het eerste onderzoek dat een direct causaal verband tussen literatuur en empathisch vermogen aantoont
8	Dit Amerikaanse onderzoek vertelt niets nieuws	Nee	Bij eerdere onderzoeken bleef onduidelijk of de geconstateerde resultaten ook echt door de boeken kwam
9	Het is zeker dat empathische mensen meer literatuur lezen	Nee	Je krijgt een groter empathisch vermogen als je bepaalde literatuur leest. Dit zegt alleen niet dat empatische mensen meer literatuur lezen
10	Het is hard nodig dat de waarde van literatuur wordt aangetoond	Ja	Romans lezen daalt al jaren als vrijetijdsbesteding. Ook wordt op middelbare scholen steeds minder aandacht besteed aan fictie en staan literatuursubsidies onder druk
11	Een blijvend effect van het lezen van literatuur is niet aangetoond	Ja	Het is onduidelijk of het inlevingsvermogen een week of een maand na het lezen nog net zo goed is
12	Alleen literatuur vergroot het empathische vermogen van de mens	Nee	Ze proberen ook te bepalen hoe andere kunstvormen, zoals toneelstukken en films, empathische vaardigheden versterken
13	De beschrijving van de gelaagde karakters is het kenmerk van literatuur dat de empathische vermogens versterkt	Ja	“De onderzoekers denken dat dit komt doordat literaire fictie gelaagde karakters beschrijft. Lezers moeten zich maximaal inleven in de gedachtewereld van de hoofdpersoon

Opdracht 4

Geachte meneer J.W. Verhulst,

Ik schrijf deze brief na aanleiding van een artikel dat ik gelezen heb in de Volkskrant. In dit artikel kwam naar voren dat mensen door het lezen van romans en poëzie zich beter kunnen inleven.

En ik denk dat er nu te weinig aandacht aan literatuur wordt besteed op school, het is niet zo dat we er helemaal niet mee bezig zijn. Want we moeten voor Nederlands en Engels weleens een boek lezen, maar de echte literatuur en poëzie wordt niet behandeld.

Daarom pleit ik voor meer aandacht voor literatuur, dit kan op verschillende manier. Zo kan er bijvoorbeeld bij Nederlands en Engels literatuur worden behandeld, maar wat helemaal mooi zou zijn dat literatuur een apart vak wordt. En of dit vak dan verplicht moet worden weet ik niet, aan de ene kant is het belangrijk dat iedereen iets van literatuur weet, maar ik begrijp ook dat er kinderen zijn die het nut er niet van in zien en totaal geen literatuur lessen willen.

Maar het is in ieder geval belangrijk dat er meer aandacht aan wordt besteedt want er is dus nu wetenschappelijk bewezen dat je er een beter inlevingsvermogen van krijgt.

Mijn verzoek is dan dus ook dat er meer aandacht aan literatuur wordt besteed. 

Met vriendelijke groet

Job van Voorst